Dag van de mantelzorg

BARENDRECHT – Vandaag, op de Dag van de Mantelzorg, stellen we u graag voor aan mantelzorger Sandra uit Barendrecht. Ze is 50 jaar, heeft een zoon van 21 en werkt fulltime als accountmanager. Sandra is/was mantelzorger van haar vader en moeder. Haar moeder is inmiddels overleden. “Een jaar of vijf geleden is de zorg langzaam begonnen. Mijn moeder had borstkanker en bij mijn vader kwamen de eerste verschijnselen van dementie aan het licht. In die periode zorgden mijn ouders eigenlijk voor elkaar. Mijn moeder was het brein en mijn vader de fysieke kracht. Mijn moeder heeft in diezelfde periode een aantal operaties ondergaan en ging een aantal keren van ziekenhuis naar revalidatiecentrum. Toen mijn moeder steeds minder thuis was, zorgde ik voor mijn vader in verband met zijn geheugenproblematiek. Ik liep dan in twee sloten tegelijk. Thuis voor mijn vader en vaak langs mijn moeder in het ziekenhuis of revalidatiecentrum”, vertelt Sandra. Automatische piloot Zoals wellicht veel mantelzorgers herkennen, deed Sandra alles op de automatische piloot. Vaak zie je jezelf niet als mantelzorger omdat het familie is waar je voor zorgt. “Toen mijn moeder baarmoederkanker kreeg en hieraan geopereerd is, had ik veel zorgen. Daarna is ze toch weer thuis gekomen en heb ik zorg thuis geregeld voor beide ouders, dit was voor mij een hele ontlasting. Helaas duurde dit maar twee weken en moest mijn moeder weer het ziekenhuis in. Daarna is zij niet meer thuis gekomen, de ziekte was niet meer te bestrijden en zij heeft de laatste weken van haar leven in een hospice verbleven. Mijn moeder deed altijd alle administratie, dit heeft ze allemaal opgeschreven en aan mij overgedragen. Die periode stond ik echt op de automatische piloot, ik was eigenlijk heel verdrietig maar het lukte me niet om mijn gevoel te uiten”, licht Sandra toe. Hulp mantelzorgconsulent Maar ook de twijfels of je alles wel goed doet, kunnen een last zijn. “Op een gegeven moment was ik alleen maar aan het zorgen naast mijn fulltime baan. Toen ik besloot om nog maar drie avonden in plaats van elke avond naar mijn vader te gaan, heb ik mezelf constant afgevraagd waar ik nou goed aan deed. Hij bleef door zijn geheugenproblematiek steeds vragen om aandacht maar je moet ergens je grens trekken. Vervolgens na een paar maanden kreeg mijn vader een herseninfarct en moesten we, na het revalidatiecentrum, op zoek naar een verzorgingshuis. De hulp van de mantelzorgconsulent van KijkopWelzijn zal ik hierin nooit vergeten. Naast dat ik bij haar even ‘leeg kon lopen’, ging ze met me mee om een aantal geschikte verzorgingshuizen te bezoeken. Voor mij is het heel normaal om de beste plek voor je ouders te zoeken, ik heb overal bovenop gezeten. Mijn vader zit nu op een goede plek, dit geeft mij ook rust. Ik weet dat ik alles heb gedaan wat ik kon”, zegt Sandra. Betere balans “Wat ik heel lastig vind, is dat mijn vader niet meer thuis is en er nog een huis staat. Het huis moet nog verkocht worden. Ik maak me daar nu zorgen om. Ik kom er ook niet graag. Ik word er heel verdrietig van, de ziel is uit het huis. Het opruimen van de spullen is heel emotioneel, je gooit toch iemand z’n leven weg voor je gevoel”, voegt Sandra toe. Als je mantelzorger bent, vergeet je misschien wat vaker om aan jezelf te denken. Sandra heeft een advies voor alle mantelzorgers: “Tijdens de zorg heb ik mezelf echt verwaarloosd; ik sportte niet, ondernam weinig naast mijn werk, was alleen maar moe, nam geen tijd voor mezelf.” Nu kies ik meer voor mezelf met een betere balans. Soms voelt dat alsof ik mijn vader in de steek laat, maar ik weet dat hij goed wordt verzorgd. Daarom is het als mantelzorger belangrijk om je grenzen goed aan te geven, erover te praten met vrienden en familie en als het nodig is, om hulp aan hen te vragen. Daarnaast kun je op zoek gaan naar een mantelzorgconsulent zoals bij KijkopWelzijn.”

Wilt u meer weten over het Mantelzorg Adviespunt, kijk dan op de website, stuur ons een mail of bel 0180 691 801.