.png)
We spreken Janny Brummelink over de Voorleeslunches op 6 oktober. Ze is één van de voorlezers en we duiken in haar leven en haar liefde voor het vertellen van verhalen.
Heleen: Laten we beginnen met het begin. Kun je ons iets vertellen over jezelf?
"Zeker. Ik ben Janny en ik heb mijn hele leven in het onderwijs gewerkt. Ik begon mijn carrière in het Voortgezet Speciaal Onderwijs toen ik slechts 21 jaar oud was. Dat was in eind jaren 60, een tijd vol avontuur en nieuwe ervaringen."
Wat kun je ons vertellen over je tijd in het onderwijs?
"Ik heb veel beleefd in het onderwijs en genoten van die periode. In die tijd waren er echter beperkingen voor vrouwen als je aan het werk wilde (blijven) vooral als je kinderen kreeg. Vrouwen die kinderen kregen, soms zelfs al als ze trouwden, werden geacht te stoppen met werken. Maar dan ben je bij mij aan het verkeerde adres.
Wat ik heb gedaan om die beperking te omzeilen, was les te gaan geven op de avondschool die werd gegeven op de school waar ik lesgaf. Volwassenen konden daar allerlei extra dingen leren. Daar ben ik gaan lesgeven. Het was een geweldige manier om mijn eigen programma te hebben en tegelijkertijd voor mijn gezin te zorgen. Nu ga ik nog steeds graag naar de afscheidsavonden van groep 8 en geniet ik van het contact met oud-leerlingen, ouders en leraren ."
En om dan het bruggetje te maken naar KijkopWelzijn: hoe is die verbinding ontstaan?
"Ik was betrokken bij verschillende bestuursfuncties tot aan mijn pensioen en kon daarna niet zomaar stil gaan zitten. Toen ben ik bij PCOB terechtgekomen (PCOB is de landelijke ouderenbond die zich inzet voor alle senioren) en via via bij KijkopWelzijn. Er is zoveel werk te doen, ik werk nog net hard als vroeger."
Wat vind jij zo bijzonder aan de Voorleeslunches op 6 oktober?
"Het is een geweldige ervaring om te lezen voor de mensen en hen te betrekken bij verhalen. Vorig jaar mocht ik ook al voorlezen tijdens de voorleeslunches. Het is fantastisch om te zien hoe de luisteraars helemaal in het verhaal opgaan. Voorlezen is voor mij een manier om mensen te verbinden met verhalen en met elkaar. Het herinnert me aan mijn moeder, die altijd graag voorlas. Ook ikzelf las als kind al graag.
De buurvrouw heeft me een keer verraden door tegen mijn ouders te zeggen: “weet je wel dat je dochter tot 11 uur in de avond zit te lezen bij het licht van de straatlantaarn?”.
Je vertelde dat je eerder ook heb voorgelezen: kun je over iets over die ervaring delen?
"Zeker, twee jaar geleden waren er jongeren met een verstandelijke beperking, die trots schalen met broodjes binnenbrachten die ze zelf klaargemaakt hadden, tijdens een van de Voorleeslunches. Het was ontroerend om te zien hoe blij ze waren. Het geeft me voldoening om een bijdrage te kunnen leveren aan dit soort momenten."
Hoe bereid je je eigenlijk voor op de voorleeslunch?
"Ik lees het verhaal meerdere keren door en lees het voor aan mijn man. Dan weet ik het verhaal grotendeels uit m'n hoofd. Op die manier kan ik de bezoekers aankijken als ik het verhaal voorlees. Ik probeer ook altijd meer te weten te komen over de schrijver en waarom hij of zij dat specifieke verhaal heeft geschreven. Dit maakt het vertellen des te boeiender."
Waar kijk je het meest naar uit?
"Ik kijk altijd uit naar de totale belevenis van het voorlezen en mensen kunnen altijd vragen stellen als dat ze helpt om ze bij het verhaal te betrekken. Voor de toekomst hoop ik op meer van deze mooie momenten."
Wilt u meer weten over of gelijk aanmelden voor de Voorleeslunch? Kijk hier dan voor meer informatie. Daarnaast is het ook goed om te weten dat u ook voor deze activiteit contact op kunt nemen met AutoMaatje. Klik hier voor meer informatie over Automaatje.